"Ben yaptım!"

Beni tekrar blog yazmaya teşvik eden arkadaşlarıma teşekkür ederek başlamak istiyorum bu sefer, çizmek bir yana, yazmak çok iyi geliyor. O yüzden ne konuda olursa olsun yazın mutlaka diye tavsiye vermek isterim;)

Bundan önceki yazımda karamsar bir hava vardı malesef. Boşluk yaşamanın olumsuz taraflarından bahsettim hep. Ama çok kısa sürede hayat felsefem devreye girdi ve "neden olumlu ve güzel taraflarından bahsetmiyorum ki" diye düşündüm. Derken farkına vardım ki her zaman bunu yapmıyor muyuz? Sorun kendinize bi, "neden önce hep kötü yanlarına bakıyoruz?" diye. Cevabı ben de bilmiyorum ama yaşadığımız olumsuz bir olayın bize sadece kötü şeyler getirmediğine eminim. Dolayısıyla çalışmıyor olduğum bu geçici dönemin bana sunduğu en güzel şey: "yetenekleri ortaya çıkarmak" :)


Bu karamsar dönemde hep oturup ah vah edip ağlamadım elbette. Zaten yıllardır bir dakika bile boş duramayan bir bünyem var. Yapabileceklerimin sınırsız olduğunu düşünüp, üretmenin insana kendini iyi hissettirdiğini de hesaba katarak, yeni bir şeyler deneme taraftarı oldum her zaman. Bir tanıdığım bunu "maymun iştahlılık" olarak adlandırsa da "bunu yapabilirim" ve "ben yaptım" insanıyım n'apayım. Ayrıca emekli olup evde oturduğunda kendisine bu söylediğini hatırlatacağım. Eğer bu yazımı okuyorsan Göksel abime sevgiler!:)

Ne diyordum hep bi uğraş içinde olan hep yeni bişeyler deneyen becerikli bir insanım yapacak birşey yok:p İşte bu yukarıda gördüğünüz fotoğrafta da yine böyle bir uğraş içerisine girme isteğiyle ortaya çıkan bir çalışmadır. Geçen yıl çizmiş olduğum bu çalışmayı aldım ve papercut yaptım. Böylece onu çerçeveletip odama asabileceğim bir panom oldu. ve elbette bu deneme ile yapılabilecekler not defterimde yerini aldı;)

Aynı çizimi defterime de çizdirmiştim, burada görebilirsiniz.

Elbette boş zamanlarımda yaptığım sadece bu değil. Bu denemelerin bana birer blog postu olarak dönmesi de hoşuma gitmedi değil:)