Uzuuun zamandır yeni yıl ağacı süslemiyorum. Ama çiziyorum. Bu da yeni nesil yılbaşı ağacı.
Eski nesil şöyle oluyor? -çocukluğa bir dönüş- Çocukken mahalledeki çam ağaçlarından budanan çam dalları arardık, aylar öncesinden bile olsa alıp eve koyardık. Budanmış dal bulamazsak babadan/amcadan, çam ağaçlarına zarar vermek pahasına bir kaç dal kestirirdik:( N'apalım çok mutlu oluyorduk. Sonra okul kırtasiyesinden aldığımız fener kağıtları ve toplardan -harçlıklarımızdan biriktirerek- alırdık, hatta hediye bile alırdım ben herkese:) Ve o kadar uyduruk o kadar karışık ama bizi bir o kadar mutlu eden ağaçlardı ki biz onları aylarca bozdurmazdık annelerimize...
Sonra zaman geçti biz büyüdük ve yılbaşı ağaçları çocukluğumdan daha güzel ve çeşitli olmaya başladı ama bana eski mutluluğu neşeyi veremiyorlar. Çünkü zamanın su gibi akıp geçtiğini bana ilk hatırlatan şey oluyorlar. Ve bir de o süslere, yapmacık ağaçlara verilen paralar kadar hiç bir harcama bana gereksiz gelmiyor. Zaten aslında kültürümüzün bir parçası değiller:)
Ben yılbaşı ağaçlarını çocukluğumda bıraktım ve yeni nesil bir yılbaşı ağacı çizdim. ;)
Onu sevin,koruyun..
Mutlu yıllar. Mussssmutlu yıllar;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Görüş bildirme şeysi