Adnan Dede

Şu koca şehirde bir yerden bir yere yetişmeye çalışırken o kadar güzel şeyler yaşanıyor ki aslında... Kimisi umursamadan geçiyor, kimisi durup şöyle bi düşünüp mutlu oluyor.

Bugün otobüse binmesine yardım ettiğim Adnan dede mesela. Akbilim yoktu, aslında para ödeyebilirdim ki tam o sırada "hayır çocuğum buradan kullan" diyerek ve karşılığında zorla vermek istediğim bozuklukları almayarak, "insanlık ölmedi" muhabbetinden başlayıp, kendi akrabalarına kadar uzanan bir sohbetin başlangıcını yaptı. En çok Atatürk'ten bahsetti, ben de sorup durdum:) Hatırladığı kadarıyla anlattı. Hem de sadece 15 dakikalık bir yolculuktu. Ama hayatımın en güzel sohbetlerinden biri oldu benim için. Tatlı mı tatlı, genç görünümlü ama saçlarına beyaz yerleşmiş bir dedeydi. Bana Adana'ya geldiği günleri anlattı, önce başka bir şehri anlatıyor, karıştırıyor sandım, ta ki 1948'li yıllardan bahsettiğini anlayana kadar. :)

Ömrünün geri kalanını sağlıkla geçirmen dileğiyle Adnan dede!