Özgür ve mutlu kuzular.

Eskiden (bu kelimeyi son zamanlarda çok sık kullanıyorum) her bayram ve yılbaşlarında kartlar alıp Almanya'daki teyzelerimize dayılarımıza kartpostallar yollardık. En çocuksu cümlelerimiz ve el yazımızla, altını çizerek söylemek istiyorum, kendi el yazımız.. Bütün kartpostallara aynı cümleyi yazardık, nolacak önemli olan düşünmemiz ve üşenmeden postanede pul yapıştırıp göndermek değil mi? Üstüne bi de para öderdik. Ama umurumuzda mıydı? Gönderdiğimiz kişinin ne kadar mutlu olacağını bilmek yetmez miydi.. "Sevgili dayıcığım, mübarek kurban bayramınızı kutlar, nice sağlıklı, mutlu bayramlar geçirmenizi dilerim.." :)

'Bugün artık..' diye başlayan bir cümle kurmak istemiyorum. Herşey ortada zaten. Sanallık falan filan.. Evet sanallaştık, madem öyle buradan insanları az da olsa iyi dileklerimizi iletelim. Almanya'daki teyzemler ve dayımlar blog sayfamı görmezler belki ama blogumu izleyen izlemeyen herkes çok güzel bir bayram yaşar dilerim. Stresi hüznü bir kenara bırakalım, ailemizle birlikte olmanın tadını çıkaralım.. ;)

Haa bi de kurbanlar hakkında yazacaktım. Çizimdeki koyuncuklar çok mutlu , özgür.. Keşke yurdumun tüm kurbanlıları böyle mutlu kalsa ama yapacak birşey yok:) Bunu iyi yönden değerlendirirsek hem biz mutlu oluruz hem de ete hasret kalan insanlar. Yani diyorum ki etrafımızdaki değil kurban esmek et alamayan insanlar var, onlarla paylaşalım mutlaka. Etlerimizi dağıtalım, paylaşalım, bayramlarımıza can verelim;)

Herkese İyi Bayramlar.

Not: Büyüklerimin ellerinden, küçüklerimin gözlerinden öperim:)
Not2: Bu çizimi dilerseniz kaydedip sevdiklerinizin bayramını kutlayabilirsiniz;)