Park Kafası

Bahar ilk geldiğinde çizmiştim Bahar Kafası'nı. Bir türlü tam anlamıyla yaşayamadık yağmur-çamur, soğuk-sıcak, bir kaç mevsimden salata yaptı bu bahar doğa ana bize. Tıpkı halet-i ruhiyem gibiydi, bir güldü bir ağladı.

İşte böyle bir bahar kafası yaşarken çizimi blogta paylaşmak istediğim gün, yurdum insanının parklara bahçelere dökülüp eylemlere aktığı, en büyük direnişin gerçekleştiği günlere denk geliverdi. Derken çizim "Park Kafası" oluverdi.

İnsanlığın ihtiyaç duyduğu bir asıra yakındır varolan bir ağaçlık alan, şehrin nefes aldığı bir alan "cani" insanların eline düşmek üzere. Bir hastane, okul, bir müze ya da kütüphane olsa neyse, uğruna doğayı katlettikleri şey bir avm. Hem de yüze yakın avmsi olan şehrimde.

Sadece o da değil aslında direnişin sebebi, "ne diyorsak o" kafasına karşı bir hak kazanma savaşı halinde en çok.

Şimdiyse aklım ve tüm kalbim şu koca taş kesilmiş ruhsuz şehirde kalan nadide parkların birinde ruhunu ortaya koymuş binlerce insanla beraber. Gece yarısı direnişlerini gerçekleştirirken amansızca gazlarla ve ateşlerle saldırıya uğrayan kocaman yüreğini ortaya koymuş arkadaşlarımla beraber. Kazananın "doğa" olmasını, kazananın "insan" olmasını umarak...